ημεροκαλλίδα

(Ηemerocallis). Ποώδη μονοκοτυλήδονα φυτά της οικογένειας των λειριιδών ή λιλιιδών. Περιλαμβάνει 6 είδη της κεντρικής Ευρώπης, της εύκρατης Ασίας και της Ιαπωνίας. Πολλές ποικιλίες που προέρχονται από διασταυρώσεις και επιλογή των άγριων ειδών έχουν καλλωπιστική αξία. Τα φύλλα της είναι γραμμοειδή, παραλληλόνευρα, παρόμοια με εκείνα του νάρκισσου και σχηματίζουν τούφα. Οι ρίζες είναι ινώδεις και πολλές φορές κονδυλόμορφες. Τα άνθη, χοανοειδή όπως του κρίνου και σωληνοειδή προς τη βάση, ανοίγουν προς την κορυφή σε 6 τμήματα (κίτρινα ή πυρρόχροα) και στρέφουν προς τα μέσα, σχηματίζοντας κορυμβόμορφους βότρυες. Ο καρπός είναι τρίχωρη, πολύσπερμη, σαρκώδης κάψα. Τα πιο κοινά είδη είναι τα γνωστά με την επιστημονική ονομασία η. η κίτρινη και ηη. πορρόχρους, με εύοσμα κίτρινα άνθη η πρώτη και κιτρινοπορτοκαλιά η δεύτερη. Άλλο διακοσμητικό είδος είναι η η. η πορτοκαλόχρους, με πολύ αρωματικά άνθη. Η η. είναι ανθεκτικό φυτό στα δυνατά χειμωνιάτικα κρύα και στις ασθένειες (κρυπτογαμικές-εντομολογικές). Πολλαπλασιάζεται με σπέρματα και χώρισμα της τούφας. Στην Ιαπωνία τα άνθη χρησιμοποιούνται νωπά ως σαλατικό και ξηρά για την κατασκευή αρωμάτων. Στις η. κατέτασσαν άλλοτε και τα είδη του γένους χόστα. Πολλές ποικιλίες ημεροκαλλίδων καλλιεργούνται για καλλωπιστικούς σκοπούς. Στη φωτογραφία, η ημεροκαλλίδα η πυρρόχρους.